My apprenticeship

[Nederlands onderaan]

Four times a week – Monday, Tuesday, Thursday and Friday – I walk from my house at 7:55 towards the center of the town to start my work in the city hall. I usually walk into an empty office in which I start setting up my little desk with laptop and other necessities. Around 815-830 my colleagues start arriving who I greet with a handshake which you would normally only see among teenagers in the Netherlands (but are common among everyone here) and a couple of ´buenos dias´ ´cómo está?´ ´cómo va?´ ´Que dice?´. Depending on the day I could be asked to run back to my house to put on my hiking clothes because ´I'm leaving in 15 minutes with tourists to a mountain´ or I remain in my office either passing time reading a book or I get a project to work on usually involving editing photos and videos. The days are diverse, some days I leave very tired and satisfied and on others with the question whether I actually did something useful that day.

My first exciting workday started by me walking into the office and my supervisor stating:

“Those shoes won't work”

It left me with a blank face for a moment. Both because I was double checking my Spanish listening skills and because I was trying to figure out what context I was missing to understand why my shoes didn't work (weren't they appropriate for the office? Was he making a joke?). Luckily a simple

“Por qué?”  (“Why?”)

was enough to get the context.

“You're leaving for Uchucay* and with some people from the municipality, Ecuagenera** and two orchid scientist from Costa Rica.”

*Uchucay is the name of a mountain range near Gualaceo, famous for its wild orchids.

**Ecuagenera is an orchid firm in Gualaceo who is one of the biggest in Ecuador.

After running back to my house, a phone call of my supervisor that the car was ready to go, a sprint back to the municipality, jumping into the car full of unfamiliar faces I was off to Uchucay. When I came back in the afternoon I started to edit the photos and to compose a video of that day.

https://www.youtube.com/watch?v=vYzR1-OO7C0&t=55s

Even though such days are eventful and fun I expect less of them a month from now as I will begin with a bigger project. In December I´ll begin to visit a new artisan every week. Monday will be an ´investigation´day. Where I´ll search for as much information about the artisan of the week. On Tuesday I´ll visit the artisan get all my material in form of visuals and audio from which I´ll create a bio, photo collage and a promotion video on Thursday. Friday will be a backup day for any leftover work. The goal of this project is to help artisans sell their products. Which is important for the existence of the artisans as it can economically unstable discipline. At the end of my time here we hope to have created an as-complete-as-possible magazine of the artisans of Gualaceo.

I´ve got to see how things will play out. Whether I'm actually going to start in December or if it will be pushed back. How many artisans I'll be able to go to and in the end how much impact it will actually have. But for now, I'm optimistic mainly because the artisans, with whom I´ve started to make a schedule, are positive about it.



– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –



(Excuses voor mijn nederlands, heb het vertaald met google en daarna verbeterd maar met spaans en engels in mijn hoofd ben ik er zeker van dat ik wat ben vergeten, tijd om weer eens een nederlands boek te lezen…)

Vier keer per week – maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag – loop ik rond 7.55 uur van mijn huis naar het centrum van de stad om mijn werk in het stadhuis te beginnen. Ik loop meestal een leeg kantoor binnen en begin dan met het klaarmaken van mijn bureau, met een laptop en andere benodigdheden. Rond 815-830 komen mijn collega's aan wie ik begroet met een handdruk die je normaal alleen bij tieners in Nederland zou zien en een paar 'buenos días' 'cómo está? ' 'cómo va?' 'Que dice?'. Afhankelijk van de dag, zou aan mij gevraagd kunnen worden om naar huis te rennen en mijn wandelschoenen aan te trekken om samen met toeristen naar een berg te gaan of ik blijf in mijn kantoor en lees een boek of krijg een project om aan te werken, wat meestal iets is met het bewerken van foto's en video's. Het zijn diverse werkdagen waarna ik de ene dag erg moe en voldaan van word en op andere dagen weg loop met de vraag of ik die dag wel iets nuttigs heb gedaan.

Mijn eerste leuke werkdag begon toen ik het kantoor binnenliep en mijn supervisor zei:

"Die schoenen werken niet"

Ik had een verbaasd gezicht voor een paar seconden. Zowel omdat ik mijn Spaanse luistervaardigheid dubbel controleerde en omdat ik probeerde uit te vinden welke context ik miste om te begrijpen waarom mijn schoenen niet goed waren (waren ze niet geschikt voor op kantoor? Was het een grapje?). Gelukkig een simpele

"Por qué?" ("Waarom?")

was genoeg om de context te krijgen.

"Je gaat naar Uchucay* met een paar mensen van de gemeente, Ecuagenera** en twee orchideeën wetenschappers uit Costa Rica. '

* Uchucay is de naam van een bergketen in de buurt van Gualaceo, beroemd om zijn wilde orchideeën.

** Ecuagenera is een orchidee firma in Gualaceo, een van de grootste in Ecuador.

Nadat ik naar mijn huis was gerend, een telefoontje van mijn supervisor had gekregen dat de auto klaar was om te vertrekken, een sprint terug naar de gemeente, in een auto gesprongen vol met onbekende gezichten, ging ik naar Uchucay. Toen ik 's middags terugkwam, begon ik met het bewerken van de foto's en videos.

https://www.youtube.com/watch?v=vYzR1-OO7C0&t=55s

Hoewel zulke dagen erg leuk zijn, verwacht ik over een maand minder van zulke dagen, ik ga namelijk dan met een ander, groter project beginnen. In december zal ik elke week een nieuwe ambachtsman bezoeken. Maandag zal een 'onderzoeksdag' zijn. Waar ik zoveel informatie over de ambachtsman van die week zal opzoeken. Op dinsdag ga ik naar de ambachtsman en krijg al mijn materiaal in de vorm van visuals en audio waaruit ik donderdag een fotocollage en promotievideo maak. Vrijdag is een back-up dag voor het overgebleven werk. Het doel van dit project is om ambachtslieden te helpen hun producten te verkopen. Dat is belangrijk voor het bestaan ​​van de ambachtslieden omdat het een economisch instabiele discipline kan zijn. Aan het einde van mijn tijd hier hopen we een zo compleet mogelijk tijdschrift van de ambachtslieden van Gualaceo te hebben gemaakt.

Ik moet nog maar zien hoe dingen zullen lopen. Of ik in december begin of als het wordt teruggedrukt. Hoeveel ambachtslieden ik zal kunnen gaan bezoeken en uiteindelijk hoeveel impact het daadwerkelijk zal hebben. Maar voor nu ben ik optimistisch, vooral omdat de vakmensen, met wie ik een schema ben begonnen te maken, er positief over zijn.